متاسفانه گاهی عسل را با مواد غذایی دیگر مقایسه میکنیم، در حالی که عسل نه تنها یک ماده مغذی و بسیار غنی است بلکه دارای خواص دارویی و شفا بخش بسیار ویژه ای نیر میباشد. برای همین است که در قرآن کریم بر اهمیت مصرف این عصاره شفا بخش بسیار توصیه شده است. برای مطالعه توصیه های قرآنی کلیک کنید.

شما عسل نمی‌خرید، بلکه برای خود و خانواده، سلامتی می‌خرید.

فکت های قرآنی درباره عسل!

متاسفانه گاهی عسل را با مواد غذایی دیگر مقایسه میکنیم، در حالی که عسل نه تنها یک ماده مغذی و بسیار غنی است بلکه دارای خواص دارویی و شفا بخش بسیار ویژه ای نیز می‌باشد. برای همین است که در قرآن کریم بر اهمیت مصرف این عصاره شفا بخش بسیار توصیه شده است.

درباره جایگاه عسل در قرآن کریم نکات بسیاری وجود دارد که در این مقاله به آن‌ها خواهیم پرداخت. زنبور عسل در قرآن کریم با کلمه‌ی نحل دوبار و در آیات  ۶۸ ، ۶۹ سوره نحل در جزء ۱۴ قرآن‌کریم ذکر شده  و در این آیات به خلقت زنبور عسل اشاره شده و جایگاه عسل در قرآن ذکر شده است، همچنین نشانه‌ای از آیات خداوند برای اهل فکر شمرده شده است. نام‌گذاری سوره به نحل (زنبور عسل) نیز احتمال زیاد بخاطر همین آیات است که درباره عسل در قرآن بیان شده است .
در ادامه، عسل در قرآن، به عنوان مایه شفای همه مردم بیان می‌شود. نکته جالب این‌که خدواند فقط دریک جای دیگر، چیزی را شفابخش معرفی کرده، که آن قرآن‌کریم است و این یعنی خداوند تعالی، قرآن و عسل را دو چیز شفابخش معرفی کرده‌اند. شاید بتوان گفت خدا هم شفابخش جسمی و هم شفابخش روحی را معرفی کرده است که مقایسه این دو آیه جای تامل بیشتری دارد.

درباره ارزش عسل در قرآن کریم دو آیه نازل شده است.
آیه  ۶۸ سوره نحل:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ﴿۶۸﴾
و خدایت به زنبور عسل وحی کرد که از کوه‌ها و درختان و سقف‌های رفیع، منزل گیر.(ترجمه استاد الهی قمشه‌ای)
این آیه دو پیام برای ما دارد:
۱- تلاش و حرکت حیوانات و انتخاب مسکن آن‌ها بر اساس غریزه‏اى است که خداوند در نهاد آن‌ها قرار داده است. «اوحى ربّک الى النحل …
۲- بهترین نوع عسل، عسلِ زنبورهاى کوهستان است که از گل و گیاه کوهى استفاده مى‏‌کنند.  »اتّخذى من الجبال … و من الشجر…»

​​​​​​​آیه ۶۹ سوره نحل:
بسم الله الرحمن الرحیم
ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿۶۹﴾
و سپس از انواع میوه‏‌های شیرین (و از حلاوت و شهد گل‌های خوشبو) تغذیه کن و راه پروردگارت را به اطاعت بپوی، آن گاه از درون آن، شربت شیرینی به رنگ‌های مختلف بیرون آید که در آن شفای مردمان است. در این کار نیز آیتی (از قدرت خدا) برای متفکران پیداست.(ترجمه استاد الهی قمشه‌ای)
چند پیام می‌توان از آیه ۶۹ سوره نحل دریافت کرد (عسل در قرآن کریم):
۱- عسل ، عصاره انواع میوه‏‌هاست. «کُلى من کل الثمرات».
۲- تنها انتخاب مسکن وغذاى حیوانات با هدایت الهى است، بلکه همه کارهاى آنها راهى است که خداوند پیش رویشان گذاشته است. «سُبل ربک»
۳- اعجاز خلقت: یک کارخانه عسل‏‌سازى در شکم حیوانى کوچک! «یخرج من بطونها» .
۴- عسل طبیعی به رنگ‏هاى مختلفى است. «مختلفاً الوانه» (رنگ‏‌هاى سفید، زرد، قرمز، که شاید این اختلاف رنگ‌‏ها بر اساس اختلاف رنگ گل‌ها باشد).
۵- در گیاهان و گل‌ها، خواص درمانى است که از طریق عسل، شفاى دردهاى ما مى‏‌شود. «فیه شفاء للناس» (ناگفته پیداست که عسل، شفاى همه دردها نیست، لذا بصورت نکره «شفاءٌ» آمده است)

هم‌چنین در آیه ۱۵ سوره مبارکه محمد می‌فرماید:
بسم الله الرحمن الرحیم
 (مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاء غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاء حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءهُمْ ).
«وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده این است که در آن نهرهایی، است از آب‌هایی تغییر ناپذیر و نهرهایی از شیری که طعمش دگرگون نمی شود و نهرهایی از شراب که آشامندگان از آن لذت می‌برند و نهرهایی از عسل مصفی و در آنجا هر گونه میوه که بخواهند هست و نیز آمرزش پروردگارشان آیا بهشتیان همانند کسانی هستند که در آتش جاودانه‌اند و آنان را از آبی جوشان می‌آشامانند چنان که روده‌هایشان تکه‌تکه می‌شود.؟»

جایگاه عسل در احادیث
پیامبران الهی آن‌چنان به عسل علاقه نشان می‌دادند که آن را به عنوان یکی از ارزاق طیبه‌ی الهی مورد استفاده قرار می‌دادند و هنوز هم بعضی عسل را شربت انبیاء می‌نامند. توجه نبی گرامی اسلام و ائمه‌ی معصومین به عسل در اخبار و روایات گوناگونی ذکر شده است. عسل غذایی معطر است که زنبور عسل آن را می‌سازد و حضرت محمد (ص) آن را درمانی برای تمام بیماری‌ها معرفی کرده است.
خداوند متعال باران را مبارک، عسل را شفابخش و روزی حلال را گوارا معرفی فرموده که هرگاه مخلوطی از این سه فراهم شود برکت و شفا خواهد بود. به همین مناسبت هم در قرآن بر مصرف چنین عسلی تاکید بیشتری شده است.

پیامبراعظم (ص)می‌فرماید: (الطیبُ یَسَّر و العَسَلُ یَسَّر و والنَّظَرُ الَ الَخضَرهِ یَسَّر و الرُّکُوبُ یَسَّر) بوی خوش عسل نگاه کردن به سبزه و سوارکاری موجب نشاط و طراوت می‌گردد.
همچنین نبی گرامی اسلام می‌فرماید: هر کس با توجه به آن‌چه در قرآن درباره‌ی شفادهندگی عسل ذکر شده در هر ماه یک نوبت عسل تناول نماید از هفتاد و هفت بیماری معاف است.
امام صادق(ع) فرمودند: پیغمبر(ص) عسل را خیلی دوست می‌داشتند و فرمود: بر شما باد دو شفاء، عسل و قرآن.
در بیانی دیگر پیغمبر اکرم (ص) می‌فرماید: اگر در چیزی شفا باشد در تیغ حجامت و شربت عسل است.
امام رضا (ع) فرمودند: از جدم رسول الله (ص) نقل است که خداوند برکت را در عسل قرار داده است و در آن شفای بیماری‌هاست و هفتاد پیغمبر صلوات الله علیهم اجمعین از آن برکت گرفتند.
امام هادی (ع) فرموده‌اند: عسل را با سیاه دانه بیامیزید و بگذارید کسی که تب دارد از این مخلوط لذیذ سه لیسه انگشت به دهان گذارد، رنج تب از جانش فرو خواهد ریخت.
هم‌چنین حضرت فرمودند: عسل برای بیماران شفای عاجل و قاطع است.
از حضرت علی (ع) نقل شده است که پیغمبر فرمود: ۵ چیز فراموشی را برطرف می‌کند و به حافظه می‌افزاید و بلغم را از بین می‌برد: مسواک زدن، روزه گرفتن، قرائت قرآن و خوردن عسل و کندر.
عسل قبل از آن‌که یک غذای کامل باشد یک اکسیر پرارزش است. زنبورهای عسل دارای تمدن قدیمی هستند و همان‌طور که قوانین جامعی برای اجتماع خود دارند اطلاعات کافی در غذا خوردن نیز داشته، گل‌های مفید را از غیر مفید تشخیص می‌دهند در گل تمام عوامل حیات موجود است و زنبورهای عسل عصاره‌ی با ارزش این گل‌های زیبا و مفید را می‌کشند.
امام صادق( ع) در توحید مفضل به شاگرد خود در خصوص زنبورعسل می‌فرماید: به زنبور عسل و اجتماع منظم او در صنعت عسل‌سازی و تهیه‌ی خانه‌های شش ضلعی اندیشه کن. و آن‌چه را در جمع زنبوران از ظرافت و زیرکی‌ها می‌بینی مسلما اگر مورد دقت و تفکر قرار دهی در ردیف کار انسان‌ها خواهی یافت. ولی چون به خود زنبوران به دقت نگاه کنی آن‌ها را حتی نسبت به خویشتن، جاهل و نادان خواهی یافت و این دلیل واضح و آشکاری است بر صحت و حکمت این صنعت که از آن زنبور عسل نیست، بلکه از آن کسی است که آن را با این ویژگی آفریده و در این صنعت مصلحتی برای انسان قرار داده است.
هم‌چنین از امام علی (ع) نقل شده است که «الْعَسَلُ شِفاءٌ مِنْ كُلِّ داءٍ وَلا داءَ فيهِ يُقِلُّ الْبَلْغَمَ وَيَجْلُو الْقَلْبَ» به این معنا که عسل شفای هر دردی است و هیچ دردی در آن نیست، بلغم را کم می‌کند و قلب را جلا می‌دهد.

​​​​​​​

.........................